بررسی میزان شیوع فرسودگی شغلی و ارتباط آن با شرایط فیزیکی محیط کار در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی سبزوار

زمینه و هدف: محیط کار، شامل تنش‌های فیزیکی، اجتماعی و روانی است که هر یک بر سلامت افراد تأثیرگذارند. این مسأله در مورد کارکنان بهداشتی- درمانی که در ارتباط دائم با مراجعان بیمار هستند بیشتر مشهود است. تنش‌های پی در پی و شدید، جزء لاینفک حرف پزشکی بوده و شاغلان آن را در معرض فرسودگی قرارمی‌دهد. تحقیق حاضر با هدف تعیین سطح فرسودگی شغلی و ارتباط آن با شرایط فیزیکی محیط کار در کارکنان معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی سبزوار انجام ‌گردیده ‌است. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی – تحلیلی بوده که در بین 220 نفر از کارکنان معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی سبزوار انجام‌گرفته‌است. برای این کار، از پرسش‌نامه‌ی استاندارد مسلاچ و پرسش‌نامه‌ی شرایط فیزیکی محل کار شامل ده سؤال که اعتبار محتوایی آن توسط اعضای هیأت علمی دانشکده‌ی بهداشت سبزوار به‌تأیید رسیده، به‌عنوان ابزار جمع‌آوری اطلاعات استفاده‌شده‌است. این پرسش‌نامه‌ها، توسط کارکنان تکمیل و پس از جمع آوری داده‌ها، توسط نرم‌افزار spss 16 مورد تحلیل قرارگرفته‌اند. یافته‌ها: بالاترین میانگین سنی در کارکنان اداری و خدمات (08/7±3/41 سال) مشاهده‌شده‌است. بین کاهش در عملکرد و مسخ شخصیت با محل خدمت کارکنان و بین کاهش در عملکرد، مسخ شخصیت و فرسودگی عاطفی با رشته‌ی شغلی، ارتباط آماری معنا داری مشاهده‌گردیده و شرایط فیزیکی محیط کار نیز با کاهش در عملکرد کارکنان مرتبط بوده‌است. نتیجه‌گیری: کار در محیط‌های بهداشتی ـ درمانی، همواره با استرس‌های شغلی همراه است و هرچند که کارکنان این بخش، مستعد ابتلاء به فرسودگی شغلی هستند. ولی می‌توان با تقویت روابط غیر رسمی در سازمان، انگیزش کارکنان، مهارت آموزی، بهبود شرایط فیزیکی محیط کار و شایسته‌سالاری، مداخلات موثری را در راستای کاهش آسیب پذیری و فرسودگی کارکنان انجام‌داد.